அணுகுமுறை – மு.வெ.சம்பத்

மூர்த்தி அந்த குடும்பத்தில் பிறந்த ஐந்து பேர்களில் இரண்டாமவன். சாதாரண நடுத்தர குடும்பம் ஆனதால் எதிர் பார்க்கும் நிறைய விஷயங்களை அவனால் அனுபவிக்க முடியவில்லை. பள்ளி இறுதியாண்டு படிப்பு முடிந்ததும் மேற்கொண்டு படிக்க ஆசைப் பட்டான். படிப்பைத் தொடர வழியை யோசித்தான்.

எல்லோருக்கும் உதவும் மற்றும் வழி காட்டும் மருத்துவர் ராகவன் அவர்களை அணுகினால் என்ன என்று நினைத்தான். அப்பாவிற்குத் தெரியாமல் மருத்துவரை சந்தித்து தனது படிப்பாசையைத் தெரிவித்தான்.

என்ன படிக்கப் போகிறாய் ? எங்கு படிக்கப் போகிறாய்? எவ்வளவு தொகை வேண்டும் ? எனக் கேட்ட மருத்துவரிடம் நம் ஊரில் உள்ள அரசுக் கல்லூரியில் என்றான்.

எவ்வளவு தொகை என்பதை அறிந்து வந்து கூறுவதாய் சொன்னான்.

பின் மருத்துவர் ராகவன் நீ பள்ளி இறுதியாண்டில் எவ்வவவு மதிப்பெண் பெற்றாய்? என்றார்.

மூர்த்தி 600 க்கு 595 என்றான்,

மருத்துவர் அவனைப் பாராட்டி விட்டு தன்னால் முடிந்த உதவியைச் செய்கிறேன் என்றார்.

எல்லா விவரங்களையும் சேர்த்த மூர்த்தி மருத்துவர் ராகவன் அவர்களை சந்தித்து விவரங்களைக் கூறினான். தான் ஓய்வுநேரத்தில் கணிதப் பாடம் பத்து மாணவர்களுக்கு சொல்லித் தருகிறேன். அதன் மூலம் வரும் வருமானத்தைக் கூறினான்.

அதெல்லாம் இருக்கட்டும் நாளை நல்ல நாள், நீ சென்று கல்லூரியில் சேர அவர்கள் தரும் விண்ணப்பப் படிவம் வாங்கி வா என்றார்.

மூன்று வருட படிப்பாச்சே, நடுவில் மருத்துவர் மாறுதலாகிப் போனால் என்ன செய்வது என்ற எண்ணம் அவனைச் சுற்றி வர,

எல்லாம் நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன். நீ ரொம்பவும் யோசிக்காதே என்றார்.

கல்லூரிப் படிவத்தை மறு நாள் வாங்கி வந்து மருத்துவரிடம் மூர்த்தி தந்தான்.

அவர் அதை படித்து விட்டு அவனுடன் அமர்ந்து அவனைப் பூர்த்தி செய்யச் சொன்னார்.

உனக்கு வரும் உன் வருமானத்தோடு எங்கள் மருத்துவர்கள் இடையே மாத, வார ஆங்கில மற்றும் தமிழ் இதழ்களை வாரம் மூன்று நாட்கள் சுழற்சி முறையில் கொடுத்து வா, இதன் மூலம் வரும் ஊதியத் தொகையைச் சேர்த்தால் கல்லூரிக் கட்டணத்திற்கு சரியாக இருக்குமென்றார். மூர்த்தி சரியென ஒப்புக் கொண்டான்.

அம்மா அப்பாவிடம் தான் மேலும் படிக்கப் போவதாகக் கூற பணத்திற்கு என்ன செய்வாய், எங்களால் முடியாது என்றார் மூர்த்தி அப்பா. நான் பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்று மூர்த்தி சொன்னதும் அவனது அப்பா நீ என்ன பெரிய மனுசனா, பணம் சம்பாதிக்க, ஏதாவது பண்ணி ஏதாவது ஆகி விடப் போகிறது என்று சீறினார்.

மூர்த்தி அமைதியாக அப்படி ஒன்றும் நடக்காது. உங்களுக்கு அவப் பெயர் வரும்படி நடக்க மாட்டேன் என்றான்.

மூர்த்தி அம்மா அவன் விருப்பத்திற்கு விடுங்கள் என்று கணவரிடம் கூறி விட்டு, மூர்த்தி கவனமாய்ச் செயல்படு என்றார்.

கல்லூரி முதல் தவணைத் தொகையை மருத்துவர் ராகவன் கட்டினார் என்று கூற அப்பா பதிலேதும் கூறாமல் நகர்ந்தார்.

கல்லூரிப் படிப்புக் கனவில் மிதந்த மூர்த்தி பாடப் புத்தகங்கள் வாங்க என்ன செய்வதென்று யோசித்த போது, ஒரு பேராசிரியர் கல்லூரி நூலகத்தில் எடுத்துக் கொள். ஒருவருக்கு மூன்று புத்தகங்கள் வரை கொடுக்கப்படும். நீ உனது நண்பன் பெயரில் மூன்று புத்தகங்கள் எடுத்தால் உனது புத்தகப் பிரச்சனை தீர்ந்து விடும் என்றார்.

நீ விடுமுறை நாட்களில் புத்தகத்தை நூலகத்தில் கண்டிப்பாக சேர்த்து விட வேண்டும் என்றார்.

அதை கேட்ட மூர்த்திக்கு வறண்ட நிலத்தில் குளிர் நீர் பாய்வது போன்ற உணர்வு வந்தது.

மாத வார நூல்கள் கொண்டு செல்வதில் மூர்த்தி மருத்துவர் ராகவன் அவர்கள் கூறியதை முறையாகக் கடைபிடித்தான். ஆனால் டாக்டர் சிவராம் என்பவர் மட்டும் ஏதாவது குறை சொல்லிக் கொண்டே இருந்தார். சில சமயங்களில் சரியாக நீ நூல்கள் தருவதில்லை. தேவைக்கு நூல் கிடைக்கவில்லை என்றால் எப்படிப் படிப்பது. தேவைக்கு குடுக்க முடியாவிடில் ஏன் வழங்குவதை எடுத்துக் கொள்கின்றீர்கள் என்றார்.

மூர்த்தி ஒவ்வொரு நாளும் அவரிடம் வசை மழைகளையே பெற்று வந்தான். என்ன தான் சேவை செய்தாலும் அவர் இந்த ஊர் மக்களுக்கு எதுவுமே பத்தாது என்பார்.

இன்று நூல்கள் கொடுத்து விட்டு வந்த மூர்த்தி மருத்துவர் ராகவன் அவர்களிடம் நான் ஒருவரிடம் அவரின் தேவையை பூர்த்தி செய்ய என்ன தான் சேவை செய்தாலும் அவரை என்னால் திருப்திப் படுத்த இயலவில்லை. தோற்றுத் தான் திரும்புகிறேன். ஆதலால்… என்று மூர்த்தி ஆரம்பித்தான்….

அப்போது ராகவன் அவர்கள் இடைமறித்து வரும் சனிக்கிழமை மதியம் 12 மணிக்கு அரசு மருத்துவமனைக்கு வந்து என்னைப் பார் என்றார்.

சனிக்கிழமை அரசு மருத்துவமனைக்கு வந்த மூர்த்தியை மேலே வரச் சொன்ன ராகவன் அவர்கள், மூர்த்தியை எல்லோர் முன்னிலையில் நிற்க வைத்து எல்லோரிடமும் இவர் சேவை திருப்திகரமாக உள்ளதா என்றார்.

கிட்டதட்ட எல்லோரும் திருப்தி என்று கூறிய நிலையில், மூர்த்தி தான் ஒருவரிடம் தோற்று வருகிறேன் என்றதும் ராகவன் அவர்கள் சரி இதையே கூறாதே. ஏற்றத் தாழ்வுகள்தான் வாழ்க்கையே என்று கூறினார்.

தனது சக மருத்துவர்களிடம் மூர்த்தி தனது கல்விக் கனவை நிறைவேற்றவே இந்த சேவையை ஏற்றுள்ளான். அவனது கனவு நிறைவேற நாம் கை கொடுக்கலாமே என்றார்.

உடனே மருத்துவர் சிவராமன் என்ன எங்கு படிக்கிறான்? என்றார்.

மருத்துவர் ராகவன் நமது ஊர் அரசுக் கல்லூரியில் பட்டப் படிப்பு என்றார்.

நல்லது நாம் உதவுவோம் என்று டாக்டர் சிவராமன் தவிர அனைவரும் கூறினார்கள்.

மூர்த்தி மருத்துவர் ராகவனிடம் ஒரு வேதனை கலந்த புன்னகையுடன் விடை பெற்றான்.

திங்கட்கிழமை நூல்கள் கொண்டு சென்ற மூர்த்தி டாக்டர் சிவராமன் வீட்டை அடைந்ததும் ஒரு வித பதைபதைப் போடு, அழைப்பு மணியை அழுத்த, வந்த டாக்டர் சிவராமன் வாப்பா, உள்ளே வா என்றார்.

மிகவும் அச்சத்துடன் என்ன நடக்கப் போகிறதோ, தொலைந்தோம் நான் என்று நடுங்கிய கால்களுடன் வீட்டில் நுழைய, டாக்டர் அவனை அமரச் சொன்னார்.

அவன் நாற்காலியின் முனையில் அமர, டாக்டர் மனைவியைப் பார்த்து அவனுக்கு தாக சாந்தி செய்ய ஏதாவது கொடு என்றார்.

எந்த ஆபத்தை நோக்கி நான் செல்கிறேன் என்று அச்சம் அவனை கட்டிப் போட்டது.

மூர்த்தி நீ பட்டப் படிப்பு படிக்கிறேன் என்று கூறவே இல்லையே என்றார் டாக்டர் சிவ ராமன்.

மூர்த்திக்கு திக்குத் தெரியாத காட்டில் ஏற்படும் பதைபதைப்பு அவன் உடலில் உலாவியது.

டாக்டர் ராகவன் அவர்கள் முயற்சியாலும் மற்றும் உதவியாலும் அரசுக் கல்லூரியில் சேர்ந்துள்ளேன் என்றான். அவர் தான் எனக்கு கல்விக் கடவுள் என்றான்.

டாக்டர் சிவராமன் மூர்த்தியை கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு நானும் எனது படிப்பைத் தொடர ஓய்வு நேரத்தில் வேலை செய்து பணம் ஈட்டிப் படித்தேன் என்று கூறினார். அப்போது அவர் கண்கள் சற்று கலங்கின.

எனக்கு தெரியும் இதிலுள்ள வேதனையெல்லாம். உன்னை மதிக்காமல் அவமானப்படுத்தி விட்டேனே என்றார்.

மூர்த்தி எனக்கு இது ஒரு அனுபவம் சார் என்றான்.

நீ படிக்க உனக்கு புத்தகங்கள் நான் வாங்கிதத் தருகிறேன். தயவு செய்து வேண்டாம் என்று கூறாதே என்றார்.

கல் மனது என்று நினைத்தோமே, இவர் மனதில் இவ்வளவு ஈரமா என்று நினைத்தபடியே

சரியெனச் சொல்லி அவர் காலில் விழுந்து வணங்கினான்.

நாம் பட்டப் படிப்பு படிக்க இருவர் நமக்கு உதவுகிறார்களே, இது தான் திக்கற்றவர்களுக்கு தெய்வம் காட்டும் வழியா என்ற நினைத்த மாத்திரத்தில்,

டாக்டர் சிவராமன் , ‘‘அந்தக் கூட்டத்தில் என்னைக் காட்டிக் கொடுக்காமல் கௌரவமாக நடந்தாயே, அந்தப் பக்குவம் எனக்கு வரவில்லையே… எனது வாழ்வில் இன்று ஒரு படிப்பினைக் கற்றேன். வாழ்வில் வெற்றி, உழைப்பு.,பணம் இவற்றிற்கு அப்பாற்பட்ட ஒன்று தான் அணுகுமுறை என்றார்.

உடனே அவர் மனைவி நாம் தோற்றத்தை வைத்து ஒருவரை மதிப்பிடக் கூடாது. என்றைக்கும் நல்ல அணுகுமுறை தான் உண்மையான பலம் என்றாள்.

டாக்டர் சிவராமன் ஆமாம், சரி தான்… சரி தான் என்றார். இதன் பின் மூர்த்தி அணுகுமுறை தான் எல்லாவற்றிற்கும் தீர்வு என்றார்.

வெற்றித்தாய் தன்னை இருகரம் கூப்பி வரவேற்பது போலிருந்தது மூர்த்திக்கு .